yumurta ve hissettirdikleri

iş yerinde arkadaşla geçen şu muhabbet ile yumurtaya doğru yola çıktım:
- abi "yaşamın kıyısında"ya iyi demiyorlardı o yüzden dün "yumurtaya gittik". allahım bu ne kötü film. "uzak"tan bile kötü.
- demek uzaktan bile kötü ha, gideyim o zaman.
- ya abi şöyle düşün biri yürüyor, dakikalarca onu izliyorsun.
- abi sen "in the mood for love"ı izlemedin mi? orada da dakikalarca kadının merdiveni çıkışını izledik. muhteşemdi.
- evet abi aynen öyle iğrençti.
- tamam ben kesin gidiyorum.

önce yaşamın kıyısındayı izledik. sonrasında da yumurtayı. hangisine verirsin ödülü diye sordu arkadaş: ikisi de güzel, ikisi de ödüllük. bunun yanında yumurta daha bir eksiksiz. neyse beni yumurta seyrederken etkiledi, yaşamın kıyısında ise izledikten sonra yavaş yavaş sardı. yumurta bugün bizim biz olmamızı en çok belirlemiş geçmişe bir yolculuk. daha doğrusu yolculuğa bir başlangıç. çok sade, doğal ve içten bir film. aynı şekilde oyuncular da yalın, doğal ve içtenler. üniversite bittiği zaman ilkokulu okuduğum malatya'ya gitmiştim. o gidişin beni etkileyeceğini hiç tahmin etmiyordum. ilkokulun oralarda dolandım, ilkokul arkadaşlarını buldum ve ilkokul hocamın evine uğradım. bunların beni etkilemesi doğal. beni şaşırtan ise oralarda oynayan çocukların yanından geçerken konuşmaları kulağıma geldiğinde birden donup kalışımdı. çocuklara kilitlendim. sanki onlar değildi oynayan bendim. unutulmuş bir parçam beni oraya yapıştırmış kendini hatırlatıyordu. fırına lahmacun yaptırmaya gittiğimde de benzer bir durum olmuştu. bugünlerde ise feysbuktan beni bulan ortaokul arkadaşları hatıralarımı bana geri kazandırıyorlar. şöyle bir istek uyandı içimde. bir ay izin alacaksın. doğduğun yerden başlayarak bugüne kadar geçtiğin mekanlara uğrayıp, insanlarla tekrar konuşacaksın.

konduğun yerlere tekrar uğramak ne güzel

sende kalmış izlerin tekrardan yoklaması ne hoş

not: değinmeden geçemeyeceğim. esmer hatunda renkli gözün hastasıyım.