cep telefonu ve kürtler

çok sevdiğim bir arkadaşımla kürt açılımı üzerine tartışıyorduk. söylediği, savunduğu argümanları duyunca çok şaşırdım. yıllarca resmi organlar neyi propaganda etmişse onu söylüyordu. bir de "kürtler türktür, kürtçe diye bir dil de yoktur" deseydi tam olacaktı. şunu farkettim. bu arkadaşım bu meseleye bir cep telefonu alırken harcadığı kadar düşünce emeği ayırmamış. neden mi?

arkadaşım cep telefonu alırken bütün modellere bakar, modellerin teknolojilerini karşılaştırır ve onlar hakkında yorumları okur. ondan sonra da bu özellikleri kullanıp kullanamayacağını, o paraya değip değmeyeceğini araştırır. bu önemli bir kafa emeğidir.

peki kürt meselesinde ne yapmış. farklı yorumlara, önerilere bakmış mı? hayır. bu yorumların gerçekliklerini değerlendirmiş mi? hayır. önerilerin sonucu bizi nereye götürür düşünmüş mü? hayır. bu çatışmanın yaşandığı dünyadaki farklı örnekleri ve bu örneklerin çözümlenmesini araştırmış mı? hayır. ilk sorulması gereken soruyu yani bu olayın insani boyutu nediri sormuş mu? hayır.

işte böyle. ne yazık ki birçok insan bir cep telefonu alırken düşündüğü kadar bu olayı düşünmemiş. devlet, medya aracılığıyla önüne ne koymuşsa inanmış. olay böyleyken bu ne yaman çelişkidir ki, bu problemin çözümüne giden yolu da bu insanların tepkisi tıkamış durumda.

keşke kürt açılımından önce bir iki yıl süren bir türk açılımı yapılsaydı.

metin münir de umudunu yitirmiş: uyanıkken görünen rüyaya ümit derler

ben umudumu yitirmedim. bu hükümet bu problemi olduğu gibi bırakırsa asıl o zaman kaybeder. umarım bunun farkındadırlar.

ateş düştüğü yeri yakıyor