huckabees'i seviyorum (I heart huckabees)

bu filmi ben sevdim ve izlerken çok eğlendim. belirtmeliyim ki benden başka hiçbir arkadaşım sevmedi. temelde kişinin kendini aramasıyla ve varoluşçu felsefeyle ilgili bir komedi. varoluşçu felsefenin karamsar ve iyimser tarzları günlük hayattaki her ayrıntıya uyarlanmaya çalışılıyor. haliyle birçok abzürd durum yaşanıyor. bu felsefelerin uygulamasının iki farklı insan (biri kapitalist, işbilir, ikna edici, çekici ve eğlenceli, diğeri ise idealist ve itici) arasındaki gerilim üzerinden yapılması bence çok hoş olmuş. filmin bitiş cümlesi ise kendini arama olayıyla dalga geçmenin ana nedenini vurguluyor: ben nasıl kendim olamam ki! (how am i not myself). hıristiyan, muhafazakar bir amerikan ailesiyle geçen yemek ise muhteşemdi. o yemek sahnesinin türkiye'de kendini tanımlamanın temel unsuru olarak türk ve müslüman olarak gören muhafazakar bir aileyle yapıldığını düşünmekte ayrıyeten hoş oluyor. yeri gelmişken bu ne yaman çelişki: amerika'daki muhafazakarlar müslüman ülkelerdeki muhafazakarları şeytan olarak görüyor. müslüman ülkedeki muhafazakarlar ise amerika'daki muhafazarları şeytan görüyor. benzer bir şekilde türkler almanya'daki milliyetçileri şeytan olarak görüyor ve orada halkların kardeşliğini vurgulayan sosyal demokratara oy veriyor. öbür yandan türkiye'ye gelip halkların kardeşliğini bölücülük olarak gören milliyetçi ve muhafazakar partilere oy veriyorlar. hiç mi sorgulamıyorlar acaba bir yerde yanlış mı yapıyoruz diye.