9 Aralık 2007

grave of the fireflies (hotaru no haka)

ben mi gözleri yaşlı biriyim yoksa öyle filmler var ki gözlerin yaşlanmaması mı imkansız. işte "ateçböceği mezarlığı" böyle bir animasyon. savaş üzerine başyapıtlardan. hikaye ikinci dünya savaşında japonya'da geçiyor. savaş sonrası bir tren garında açlıktan dolayı teker teker ölen evsizlerle başlıyor film. bunların yanından geçen japonlar farklı farklı tepkiler veriyor. biri yemek bırakıyor, öbürü amerikalılar gelecek bu evsizler bizim için utanç kaynağı diyor falan filan. film orada ölen evsizlerden birinin hikayesini anlatmaya başlıyor. içten ve gerçek bir hikaye anlatıyor. iki kardeşin birbirlerine olan sevgilerini ve hayatta kalma mücadelelerini izliyoruz. gururla ve sevgiyle yaşıyorlar. sevgi dolu bir ilişki nasıl olur bunu görüyoruz. savaşların sadece cephede sürmediğini, insanların hepsinin (en azından çoğunluğun) bu savaşın bedelini nasıl acı ödediğini gözler önüne seriyor. savaşın iyisi, haklısı, kazananı yok. bir savaş varsa, geriye kalan sadece acı ve ölüm. artık bu animasyon en iyi filmlerim arasında. bu filmi izledikten sonra yolda gördüğüm evsizlerin hepsinin hikayesinin neler olabileceğini düşünmeden yapamayacağım.

3 yorum:

oyluuu dedi ki...

of of insanı delip geçiyor bu film, izlemeden geçmesin zamanınız. sanki anime deyince çizgi film, çizgi film deyince de eğlence gelmişti aklıma ama bu kadar hayatın içinden bi gerçekle yüzleşmeyi beklemiyordum.
sevmezdim animeleri fazla, ispitin seçimleriyle sevmeye başladım...
ne dedim ben, ispit mi dedim, pardon:)

cedo dedi ki...

ispir bak övdüğün filmlere gideceğim:) dün bi italyan filmine gittim, öneririm. yorumunu da görmek güzel olur. "abim evin tek çocuğu" 60ların heyecanlı günleri bir italyan ailesinin üzerinden anlatıyor

decato dedi ki...

Muthis bir animasyon. Etkileyici, vurucu. Savas ve cokusun icindeki masumiyeti ve safligi bu kadar iyi anlatmak...

Gorselligiyle, muzigiyle ve muthis hikayesiyle gercek bir sinema filmi bu.